Uchwała przyjęta na Kongresie EPL, St. Julian’s (Malta), 29–30 marca 2017 r.
Mając na uwadze, 1) że od 2011 r. Libia jest osłabiana na skutek niestabilności, konfliktów wewnętrznych i sektarianizmu; 2) że dwa organy walczą tam obecnie o władzę – z jednej strony rząd jedności narodowej, który ma siedzibę w Trypolisie i jest uznawany przez społeczność międzynarodową, a z drugiej strony tzw. „rząd” gen. Chalify Haftara we wschodniej części kraju oraz 3) że ISIS/Daisz i inne grupy ekstremistyczne wykorzystały ten polityczny chaos i brak stabilnego rządu, a obecnie stanowią zagrożenie dla pokoju i bezpieczeństwa całego regionu;
mając głęboką świadomość tego, że społeczeństwo libijskie jest zasadniczo społeczeństwem złożonym, ponieważ od zawsze było ono zorganizowane według systemu plemiennego, który zawsze odgrywał kluczową rolę w życiu politycznym i gospodarczym tego kraju;
zwracając uwagę, że – po obecności i staraniach o wpływy w Syrii – w styczniu 2017 r. Rosja zainteresowała się Libią w celu rozszerzenia swoich wpływów w świecie arabskim i w regionie Morza Śródziemnego oraz, że ze względu na położenie geograficzne Libia stanowi dla Rosji przyczółek w regionie Morza Śródziemnego;
odnotowując z głębokim niepokojem, że w styczniu 2017 r. Kreml zdecydował o wyraźnym, a nawet ostentacyjnym poparciu gen. Haftara, wbrew społeczności międzynarodowej i ONZ oraz, że doszło do podpisania porozumienia z gen. Haftarem w sprawie utworzenia dwóch rosyjskich baz wojskowych: w Tobruku i w Bengazi;
spodziewając się, że wszelkie tego rodzaju działania doprowadzą jedynie do dalszej niestabilności w tym kraju i w regionie, co będzie miało katastrofalne skutki dla Europy, zwłaszcza w odniesieniu do bezpieczeństwa i migracji, a ostatecznie również sytuacji politycznej i gospodarczej;
zwracając uwagę na strategiczne geopolityczne położenie Libii i jej niewielką odległość od państw członkowskich UE, zwłaszcza od Włoch i Malty, oraz na planowane rosyjskie bazy wojskowe w Libii, które powiększą liczbę dotychczasowych, istniejących w bezpośrednim sąsiedztwie UE – szczególnie w Armenii, na Białorusi, w Gruzji, Mołdawii, na Ukrainie i w Syrii – a tym samym umocnią obecność Rosji w tym regionie;
odnotowując ostrzeżenia dotyczące stopniowego umacniania się władzy gen. Haftara, które może skutkować wojną domową i zwiększonym napływem uchodźców z Libii, oraz wyrażając zaniepokojenie bliskimi powiązaniami między gen. Haftarem a wojskiem rosyjskim;
mając na uwadze zaangażowanie Rosji w Syrii, w tym nieludzkie ataki Rosji na Aleppo, które przeczą rosyjskim zapewnieniom o poszukiwaniu dyplomatycznego rozwiązania tej wojny;
zwracając uwagę, że Rosja używa podobnych argumentów – a mianowicie potrzeby zwalczania międzynarodowego terroryzmu – w celu uzasadnienia wojskowego zaangażowania Rosji w Libii,
EPL:
wzywa wszystkie zaangażowane strony, w Libii i poza nią, do wspierania zarówno libijskiego porozumienia politycznego, które zostało podpisane w dniu 17 grudnia 2015 r., jak i powstałej w jego wyniku Rady Prezydenckiej, która jest jedynym organem władzy uznawanym przez społeczność międzynarodową i przez ONZ;
wzywa wszystkie państwa trzecie, które są bezpośrednio lub pośrednio zaangażowane w konflikt libijski, do uznania władzy Rady Prezydenckiej oraz do wywarcia presji na wszystkie libijskie partie, aby współpracowały one z rządem jedności narodowej oraz ze wszystkimi instytucjami będącymi stronami libijskiego porozumienia;
domaga się, aby wszystkie strony w Libii, lub jakiekolwiek strony trzecie, przestały wspierać równoległe instytucje, które uznają się za prawowite, ale nie są stronami porozumienia w sprawie jedności narodowej;
wyraża przekonanie, że prowadzenie politycznego procesu narodowego pojednania należy do obywateli Libii oraz, że konieczne jest dalsze wspieranie pluralistycznego udziału różnych podmiotów lokalnych i politycznych (np. mniejszości, kobiet, społeczeństwa obywatelskiego);
przypomina Rosji, że od 2011 r. obowiązuje embargo na dostawy broni do Libii oraz, że wszelkie przypadki sprzedaży lub dostarczania broni któremukolwiek organowi władzy, w sposób bezpośredni lub pośredni, są nielegalne w świetle prawa międzynarodowego;
potępia te działania i decyzje podejmowane przez Rosję, w tym we współpracy z gen. Haftarem, które są wbrew woli społeczności międzynarodowej bądź ONZ lub które podważają znaczenie porozumienia w sprawie jedności narodowej; potępia również plany Rosji dotyczące ustanowienia wojskowych baz morskich we wschodniej Libii, co dodatkowo osłabi sytuację polityczną i gospodarczą w tym kraju, a także sytuację w zakresie bezpieczeństwa i potencjalnie podsyci wojnę domową oraz przyczyni się do zwiększenia fali uchodźców, a ostatecznie do osłabienia stabilności i bezpieczeństwa całego regionu;
proponuje zastosowanie sankcji gospodarczych wobec wszystkich osób i organizacji, zarówno tych w Libii, jak i będących stroną trzecią, które swoimi działaniami na rzecz zahamowania procesu politycznego stanowią zagrożenie dla pokoju, bezpieczeństwa i stabilności Libii oraz całego regionu;
wzywa UE i jej państwa członkowskie do dalszego wspierania wysiłków podejmowanych w ramach misji ONZ ds. wspierania Libii (UNSMIL) oraz przez Martina Koblera, specjalnego przedstawiciela Sekretarza Generalnego ONZ;
wzywa UE i jej państwa członkowskie do dalszego zapewniania pomocy finansowej władzom libijskim w celu lepszego wyszkolenia i wyposażenia straży przybrzeżnej Libii (poprzez operację EUNAVFOR MED SOPHIA), zwiększenia liczby dobrowolnych powrotów migrantów do ich krajów pochodzenia oraz zapewnienia współpracy w ramach wspólnych wysiłków na rzecz zwalczania nielegalnej migracji;
wzywa UE i jej państwa członkowskie do dalszego wspierania prawowitych organów bezpieczeństwa w Libii w celu zwiększania ich zdolności do skutecznego zwalczania terroryzmu, kontrolowania granic oraz zapobiegania przemytowi migrantów i handlowi ludźmi;
wzywa rząd libijski do poprawy sytuacji w zakresie praw człowieka oraz do wprowadzenia w tym kraju rządów prawa;
jest zdania, że UE i jej państwa członkowskie powinny koncentrować się nie tylko na kwestii migracji, lecz również na współpracy z rządem jedności narodowej w takich sprawach, jak budowanie tożsamości narodowej, stabilizacja, rządy prawa, demokracja i prawa człowieka poprzez dalsze kontakty z lokalnymi władzami i libijską ludnością.
You will find attached our kit media which includes backgrounds and variants of the EPP logotype available in several languages. If you have any questions, please don’t hesitate to send us an email at connect@epp.eu.